Zamek Królewski na Wawelu
- Szczegóły
- Kategoria: bez kategorii
- Opublikowano: czwartek, 26, luty 2015 14:53
- Super User
Zamek Królewski na Wawelu – rezydencja królewska o charakterze zabytkowym, mieszcząca się na Wzgórzu Wawelskim w Krakowie, o powierzchni 7040 m² z 71 salami wystawowymi. Oddział Zamku Królewskiego na Wawelu – Państwowych Zbiorów Sztuki.
Zamek jest dwupiętrową budowlą z trzema skrzydłami (z pomieszczeniami) oraz jednym parawanowym (od południa). Jego szata zewnętrzna, jak i wnętrza mają charakter renesansowy, barokowy, a także częściowo klasycystyczny. Posiada dziedziniec z krużgankami arkadowymi, bramę wjazdową i pięć wież mieszkalnych.
Z zewnątrz
W narożu skrzydeł zachodniego i północnego znajduje się Wieża Sobieskiego. Od skrzydła zachodniego odchodzi dwupiętrowa brama Berrecciego. Prowadzi ona na dziedziniec wewnętrzny, zamknięty od czterech stron skrzydłami zamku i od piątej budynkiem, powstałym z połączenia dawnych kuchni królewskich oraz wozowni w okresie okupacji hitlerowskiej. Nawierzchnia pokryta jest kostkami brukowymi oraz wapiennymi. Krużganki, okrążające dziedziniec od strony skrzydeł zamkowych, podtrzymywane są na kolumnach zamkniętymi arkadami, z wyjątkiem II piętra, gdzie kolumny są dwa razy większe, zakończone dzbankami podtrzymującymi więźbę dachu, a w połowie przewiązanepodwiązką. Okna i drzwi są ujęte kamiennymi zdobieniami. W narożniku północno-wschodnim znajduje się tzw. Wieża Zygmunta III. Przy północnej części skrzydła wschodniego wznosi się Wieża Duńska, będąca gotycką pozostałością zamku. Gotyckimi elementami rezydencji są również Kurza Stopka, znajdująca się pomiędzy Wieżą Duńską i Zygmunta III i będącą podporą dla wschodniego skrzydła a także wieża zw. Jordanką, która wtapia się ukośnie we wschodnią część budynku. Do obiektu przylegają również Ogrody Królewskie od strony południowej (od której znajduje się główne wejście do nich), północnej i wschodniej. Dzieli się na ogród królowej i ogród króla. Obecnie odtwarzany, znajdowało się w nim wiele pawilonów oraz droga do łaźni króla, która wznosiła się poza murami wzgórza. Zamek łączy się z katedrą wawelską dziedzińcem zw. Batorego oraz przejściem, wybudowanym w obrębie dziedzińca. Dawniej znajdowała się tu także łaźnia królowej (po której pozostała wanna), kaplica św. Marii Egipcjanki. W podziemiu są relikty kościoła św. Gereona.
Wnętrza
W rezydencji znajduje się 71 sal wystawowych, zgrupowanych w pięciu ekspozycjach stałych oraz dwie reprezentacyjne klatki schodowe: Senatorska i Poselska. Większość sal urządzona jest w stylu renesansowym oraz barokowym, są jednak sale przebudowane w stylu klasycystycznym (np. Sala Kolumnowa) i z okresu dwudziestolecia międzywojennego(apartament Mościckiego). Prócz tego kilka gotyckich sal – przyziemie dawnej Wieży Łokietkowej, obecnie Skarbiec Koronny. Przy urządzaniu wnętrz nie opierano się na ich historycznym wyglądzie z powodu braku dostatecznych materiałów. Drzwi pochodzą z okresu międzywojennego, jak i większość posadzek oraz żyrandoli, a część portali, stropów oraz fryzów jest rekonstrukcją.
Dawniej
W końcu XIV wieku sypialnia królewska była zdobiona malowidłami ruskich malarzy z Przemyśla. Wisiały tam również haftowane makaty. Z gotyckiego wyposażenia nic do dzisiaj nie przetrwało, a o innych pomieszczeniach niewiele wiadomo. Z zachowanych gotyckich pomieszczeń są obecnie sale parteru w północno-wschodnim narożniku (obręb dawnej Wieży Łokietkowej i Duńskiej), czyli w Skarbcu Koronnym. W jednej z jego sal (Sala Kazimierza Wielkiego) zachował się mały fragment polichromii XIV-wiecznej. W okresie renesansu pomieszczenia parterowe użytkowane były na cele służebno-usługowe: kancelarie, izby sądowe, komnaty rycerskie, zbrojownie, skarbiec koronny, poczekalnie, składy itp. Na I piętrze mieściły się prywatne apartamenty królewskie oraz pokoje mieszkalne dworu i świty. Komnaty II piętra (tzw. piano nobile) pełniły funkcje reprezentacyjne. Tak więc wnętrza na parterze były urządzone skromniej, niż pomieszczenia I i II piętra, które nakryto modrzewiowymi stropami belkowymi oraz kasetonowymi ze złoconymi rozetami lub rzeźbionymi głowami. Odbywały się tam przyjęcia posłów, zabawy, narady, uczty itp. Pod stropami malowane były fryzy (zw. także krańcami), a niżej wieszano arrasy, makaty i obrazy. Drzwi ujęto w polichromowane portale, a kolejne pomieszczenia ogrzewały barwne piece kaflowe. Ponadto sale wyposażone były w meble i naczynia fajansowe. Komnaty oświetlały świeczniki, przymocowane do sufitu. Partenopeus Suavius (Carmignano) – włoski poeta, przybyły z królową Boną.
